
Til að byrja með var ég alveg handviss um að stelpan hafi gert málverkin þar sem leikstjórinn fór ekkert út í "hinn pólinn" ef svo má orða það. En þegar leið á myndina varð maður alltaf meira og meira efins um hæfileika ungu stúlkunnar þar sem fleiri og fleiri sönnunagögn um það að pabbi hennar sem er einmitt listmálari hafi hjálpað henni. Í lokin er maður komin á þá skoðun að pabbinn hjálpi allavega til við verkin því eitt sinn biður stelpan pabba sinn um að gera.. hann bregst alveg hrikalega kjánalega við og lætur eins og hún hafi aldrei sagt þetta áður. Ég held jafnvel að mamman hafi ekki heldur vitað að hann hjálpaði henni eins og fram kemur í lokinn. Niðurstaðan er því sú að heimildamyndin sem átti að hreinsa orðsporið eyðileggur bara enn meira fyrir fjölskyldunni.

Það sem ég fíla við þessa mynd er það hversu hlutlaus framleiðandinn er, maður finnur fyrir því að allar skoðanir sem maður tekur verða ekki fyrir áhrifum af myndinni. Það sem fór mest í taugarnar á mér var það hversu oft var tönnlast á sömu hlutunum, myndin byggðist á mestu leyti á viðtölum við fullorðna fólkið sem tengdist stelpunni og áttu þau það til að tala alltaf um sama hlutinn með dálítilli umorðun ég ætla að skella á hana 7 af tíu í einkunn.
No comments:
Post a Comment